Praten over, maar vooral ook mét onze buren. Met elkaar in gesprek gaan.

Zó stond het aangekondigd en precies zó is het ook gegaan.

Op donderdag 7 maart j.l. kregen we van Monirah Schep “een lesje Islam”. Zodat we een week later wat beter bekend waren met zaken als stromingen binnen de Islam, de ontstaansgeschiedenis, de bronnen, de Koran en nog veel meer. Onderwerpen die vroeger op school misschien wel eens langsgekomen waren, maar die we nu weer wat scherper in beeld kregen.

Met die bagage waren we op 14 maart wat beter in staat om het gesprek aan te gaan met  Shokoufa, vergezeld door haar zoon en met Zoubida. Shokoufa is afkomstig uit Afghanistan en woont al sinds 1997 na een lange en moeilijke route in Capelle. Uit de Marokkaanse gemeenschap was Zoubida aanwezig.

Het werd een prettige en open ontmoeting, waarbij opviel hoe dicht we eigenlijk bij elkaar staan. En hoe weinig we van elkaar verschillen.

Na ons een korte blik op het vaak moeilijke verleden te hebben gegeven, waar maar liever niet te lang bij moest worden stilgestaan, vertelden zowel Shokoufa en haar zoon als Zoubida ons wat het geloof als moslim voor hen betekent. Dat bleek heel persoonlijk en daardoor ook heel verschillend te zijn. Maar een duidelijke overeenkomst is het hebben van respect voor de ander, ongeacht afkomst en religie.

Shokoufa vertelde ons ook hoe zij al langere tijd bezig is in Capelle. Ze is al een groot aantal jaren actief als buurtmoeder in onze gemeente. In die functie bestaan haar werkzaamheden  o.a. uit het ondersteunen van  nieuwkomers die als statushouders een nieuwe toekomst in onze gemeente hopen op te kunnen bouwen. Daartoe moeten vele hobbels worden genomen, zoals het inrichten van de nieuwe woning met beperkte middelen, zo verantwoord mogelijk leren omgaan met de in de vorm van een lening verkregen financiële middelen, aanmelding bij een taalcursus Nederlandse taal, het vinden van een geschikte opleiding, het zoeken naar werk, enz.

De buurtmoeder staat daarbij zij-aan-zij met de nieuwkomer en speelt een cruciale rol op de weg naar een zo goed mogelijke integratie in onze maatschappij. We kregen deze avond verschillende voorbeelden van wat daarbij allemaal komt kijken en wat voor problemen zich zoal kunnen voordoen. Maar ook leeft duidelijk het besef dat er kansen geboden en gepakt kunnen worden. Met daarbij als belangrijke motivatie vanuit de ouders om hun kinderen een toekomst te kunnen bieden, die voor hen zelf in het verleden niet weggelegd was. De kinderen van Shokoufa en Zoubida zijn goede voorbeelden daarvan.

Aan het eind van deze avond werd het gevoel uitgesproken dat het eigenlijk niet bij deze ene ontmoeting zou moeten blijven en dat een vervolg, en dan liefst met wat meer belangstellenden, zeker de moeite waard zou zijn.

Kees van der Hucht